Dinî hayatta “azîmet” takva ile, “ruhsat” fetva ile amel etmek demektir. Ruhsat, zor durumlarda Allah’ın emrinin terk edilmemesi için gösterilen kolaylıkları da kapsar. Yani ruhsat Allah’ın emir ve yasaklarına her durumda riayet edilmesi için verilen fetvaları ifade eder. Azîmette ise takva ve muhabbet eseri olan bir titizlik vardır. Kılı kırk yarma dediğimiz bir ilgi söz konusudur. Sevenin sevdiği için dağları delmesi misali…
Mesela bir kimsenin beş vakit namazla yetinmesi ruhsat, teheccüd, işrak, evvabîn gibi nafile namazlara da devam etmesi azimettir. Azîmet haramların yanı sıra, dünya ve ahiret açısından boş olan işlerden de kaçınmaktır. Sadece haramlardan kaçmak ise ruhsattır. Kişinin nefsini terbiye etmesi, ahlâkını güzelleştirmesi vaciptir, kulluk vazifesidir. Bu bakımdan temel olarak tasavvuf, azîmet peşinde koşmak değil ruhsatı gerçekleştirmek olarak görülmelidir. Fakat çabuk ve etkili netice için uygulamada azîmetle amel esastır. Ehlullah, harama düşme korkusundan yeri geldiğinde mübahlardan bile sakınmıştır
0 yorum:
Yorum Gönder