Ashaba Tabi Olmak Kurtuluştur

Ashaba Tabi Olmak Kurtuluştur

Allahu Tealâ, Muhacir ve Ensar’ı bize “es-sâbikûn yani iman ve İslam’a girmede önde gidenler” diye tanıtmış ve haklarında “Allah onlardan razı oldu, onlar da Allah’tan razı oldular. Allah onlar için altlarından ırmaklar akan cennetler hazırladı; orada ebedi olarak kalacaklardır” hükmünü ve müjdesini vermiştir. (Tevbe/100) Bu müjde sadece onlara has değildir. Ayet, onlardan sonra gelip de iman ve itaat konusunda onlara en güzel şekilde tabi olanların da aynı saadete kavuşacağını müjdeliyor.

Ashab-ı Kiram (R.A.)’ın yol ve görüşlerinin aksine hareket edenleri, şu ayet-i kerime çok ciddi şekilde uyarmaktadır: “Kendisine doğru yol belli olduktan sonra kim, Peygamber (A.S.)’e karşı gelir ve (onun izindeki) müminlerin yolundan başka bir yola girerse, onu o yöneldiği şeyle başbaşa bırakır ve sonunda Cehennem’e sokarız. O ne kötü bir yerdir!” (Nisa/115)

İmam Malik (Rh.A.) demiştir ki: “Ömer b. Abdulaziz (Rh.A.) şöyle derdi: “Rasulullah (A.S.) Efendimiz ve ondan sonra müslümanların idaresini üstlenen Raşid Halifeler bir takım uygulamalar ortaya koydular. Onlarla amel etmek Allah’ın kitabını tasdik etmektir. Onlara uymak Allah’a itaatı kemale erdirmektir ve Allah’ın dinini yaşamada en büyük kuvvettir. Hiç kimsenin onları değiştirme, onları bozma ve onların aksine gitme yetkisi yoktur. Kim onlara uyarsa hidayete ulaşır. Kim onlarla kendisini desteklerse ilahi yardıma mazhar olur. Onlara muhalefet eden kimse, müminlerin gittiği hak yolun dışına çıkmış olur. Allah o kimseyi girdiği yoldaki sapıklığı ile başbaşa bırakır ve sonunda Cehennem’e atar. O ne kötü bir yerdir.” (İbnu Ebî Hâtim)

Büyük alim Abdullah b. Mubarek (Rh.A.) der ki: “Şu iki haslet kimde bulunursa, o kimse kurtulur: Sözü ve özüyle doğruluk ve Allah Rasulü (A.S.)’nün Ashabını sevmek.” (Kadı İyaz)